Ukazom Ante Pavelića od 3. aprila 1942. godine po naređenju nemačkih vlasti, osnovana je Hrvatska pravoslavna crkva kao nastojanje NDH da se pokaže da nema progona Srba u Hrvatskoj te da se potpuno onemogući uticaj iz Beograda putem Srpske pravoslavne crkve.
Ante Pavelić je izabrao Geromegena (Grigorij Ivanovič Maksimovič), ruskog kaluđera, emigranta, kao pogodnu ličnost za patrijarha Hrvatske pravoslavne crkve, a pokrenut je i časopis "Hrvatska Pravoslavna Crkva" čiji je glavni urednik bio Savić Marković Štedimlija. Pavelić je imao potpunu kontrolu nad njenim radom, čime je obezbedio da ta crkva, naročito kada se radi o propagiranju ustaškog pokreta, postane prava i prvorazredna agentura tog pokreta.
Po propasti Jugoslavije 1941. godine i uspostavom NDH proglašeno je da nadležnost Srpske pravoslavne crkve u NDH prestaje za više 1,8 miliona pravoslavaca u Hrvatskoj (po popisu iz 1931), ukida se naziv Srpska pravoslavna vera i menja u grkoistočna vera koji se upotrebljavao pre 1918. godine a istovremeno počinje akcija prisilnog prevođenja Srba na katoličku veru.
Već početkom 1942. godine postaje jasno da žestoka represija prema Srbima ne donosi rezultate, pa Nemci vrše pritisak na Pavelića da ublaži represije koje izazivaju otpor srba a i četnici postaju pridružene snage na teritorijama okupiranim od strane Italije.
Na osnovu zakonske odredbe o HPC od 3. aprila 1942. objavljene u Narodnim novinama broj 77 od 7. aprila 1942, 5. juna 1942. godine hrvatski poglavnik potpisuje statut HPC, a u nedelju 7. juna 1942. ustličuje Germogena kao patrijarha u crkvi Svetog Preobraženja u Zagrebu. Patrijarh HPC je ujedno i mitropolit zagrebačke mitropolije i nosi naslov "mitropolit zagrebački i cijele Hrvatske".
HPC je autokefalna i jedina te za nju ne važe dogmatska i kanonska načela SPC.
Grb HPC je 25 naizmeničnih belih i crvenih polja u pet redova a početno polje je belo, u sredini je poluštit sa krstom plave boje u sredini.
Zastava je crveno-belo-plava trobojka s jednokrakim zlatnim krstom na belom delu.
Službeni jezik je hrvatski a slova su hrvatska.
Uz zagrebačku mitropoliju osnovane su i brodska, sarajevska i petrovačka eparhija, gde su upućeni mladi pravoslavni sveštenici iz Srema, tada okupiranog od strane NDH.
Pravoslavci ipak nisu bili izjednačeni u pravima i dužnostima sa ostalim građanima a progoni su nastavljeni iako je ustaška propaganda nastojala da sakrije ili bar ublaži zločine (Mužić, str. 52-54)
Hijerarhija HPC:
patrijarh, sveti arhijerejski sabor i veliki crkveni sud
episkop i eparhijski sud
nadžupnik (arhijerejski namesnik)
župnik (paroh)
crkveno-opštinski upravni odbor
Patrijarha biraju od episkopa i to tako da izborni sabor koga saziva poglavnik Pavelić bira tri kandidata među episkopa od kojih Ministarstvo pravosuđa zapisnički predlaže poglavniku jednoga za imenovanje.
Hrvatska Pravoslavna Crkva nestaje sa nestajanjem Nezavisne Države Hrvatske 1945. godine.
2008. godine "Jedino Hrvatska", politička partija iz Hrvatske predlaže peticiju da se zabrani delovanje Srpske pravoslavne¹ crkve u Hrvatskoj i da se osnuje Hrvatska pravoslavna crkva, Kao razlog između ostalog navodi se da: "Srpska pravoslavna crkva širi mržnju i nacionalnu netrpeljivost. Hrvatska pravoslavna crkva potrebna je za sprečavanje daljnjeg djelovanja produžene četničke ruke u Hrvatskoj, te kako bi se spriječilo huškanje Srba od popova SPC na Hrvate koje je opet započelo."
izvor vikipedija na srpskom